Regels van het Theravada boeddhisme

In een paar woorden: vrijwel alle Thaise (jonge)mannen worden voor korte tijd monnik. Vrouwen kunnen sinds zeer kort monnik worden, maar worden meestal non (mae chi). Monniken dragen oranje gewaden, en het is bij de wet verboden aan leken om dit gewaad te dragen. Boeddhistische nonnen dragen witte gewaden. Monniken hebben 227 regels om na te leven. De belangrijkste:

• Monniken mogen onder geen beding vrouwen aanraken.



• De meeste monniken hebben oranje gewaden, maar somes zie je ook monikken met donker bruin-rode gewaden.. De donker bruin-rode geklede monniken zijn strenger in de leer dan de in het oranje geklede monniken.



• Ze zijn zonder uitzondering strict vegetarisch, roken en drinken niet, en ze verplaatsen zich altijd blootsvoets.

De meer voorkomende in het oranje geklede monniken zijn wat soepeler in de leer. Die mogen wel vlees eten, drinken en roken (zij het met mate) en lopen veelal op slippers. Alleen tijdens de ochtend-ronde en gebeden zijn ze blootsvoets.

• Het kleed van de boeddhistische monnikken is bij wet beschermd. Het is strafbaar als dit gewaad aangetrokken wordt zonder monnik te zijn. Behalve dat udit strafbaar is(en beslist niet zo'n beetje ook) is het voor Thais zeer beledigend.



• Vrouwen kunnen niet naast een monnik zitten. Dat is 'not done'. Op luchthavens en bus stations zijn dragen sommige banken het opschrift: "For monks only."



• Monniken mogen na de noen (12.00 uur) niet meer eten tot zonsopgang de volgende dag.



• Boeddhistische tempels ("wat") zijn publiek bezit, en behoren aan de gehele gemeenschap; niet aan een kerkgenootschap. Bij bezoek moet een lange broek gedragen worden (heren), en bedekte armen (dames).
  

In de ochtend zie je de monniken op wat wij westerlingen vaak de bedel-ronde noemen. Dat is geen correcte term. Monniken en nonnen werken niet om in leven te blijven. Zij bidden, en doen dat voor en ten behoeve van de hele gemeenschap. De gemeenschap zorgt er voor dat monniken en nonnen hun gebeden kunnen doen, door ze met voedsel en anderszins te ondersteunen.

In de vroege ochtend gaan monniken op pad, en dragen een grote zwarte nap. Je ziet vaak mensen een beleefde 'wai' naar de monnik maken, en doneren hun gift (meestal een plastic zak met een maaltijd) in de zwarte nap. De monnik bedankt daarvoor niet, maar de gever bedankt de monnik. Klinkt misschien merkwaardig; maar is in wezen logisch. Hij geeft jou de gelegenheid om een goede daad te doen. Het helpen van monniken is een goede daad, de monnik geeft jou dus de gelegenheid om een goede daad te doen, en daarvoor moet jij de monnik bedanken, niet andersom.

Zodra de monniken terug komen in de tempel worden de opbrengsten gescheiden, gesorteerd en verdeeld onder de bewoners van de tempel. Monniken, nonnen en leken.

Het is gebruikelijk om bij belangrijke gebeurtenissen monnikken uit te nodigen om de ceremonie te zegenen. Dat gebeurt altijd in de ochtend, en moet -ruim!- voor de noen zijn afgelopen. De monnikken spreken een gebed uit in Pali-Sanskrit, dat klinkt iewat zoals Gregoriaans. Na het gebed worden de monnikken geschenken aangeboden, en uitgenodigd voor een feestmaal. De geschenken zijn functioneel voor de monnik; meestal een pak met een gewaad, zeep, scheerbehoeften, toilet papier etc. Nadat de monnikken hun feestmaal hebben beëindigd mogen de leken aan de maaltijd beginnen. Dat is vrijwel altijd rond 12 uur, waarop de monnikken afscheid nemen. Die belangrijke gebeurtenissen kunnen van alles zijn: de opening van een nieuw bedrijf of kantoor, een (zeer) belangrijke promotie of de zegening van een nieuw huis.

Ook begrafenissen gaan anders dan in Nederland. In Nederland is het altijd een sombere aangelegenheid, maar hier in ieder geval ogenschijnlijk niet. Dat wil ntuurlijk niet zeggen dat de nabestaanden geen verdriet hebben. De sfeer is veel informeler.
Voor een overledene worden door monnikken gedurende zeven dagen gebeden opgezegd. Meestal in de vroege avond of late namiddag. Na de zevende dag wordt de overledene gecremeerd. Tijdens de ceremonie zitten alle aanwezigen op volgorde van sociale status. De directe nabestaanden zitten op speicale stoelen of een bankstel, met de allerbelangrijkste gasten en de sponsor. De monnikken zitten op een verhoog, meestal in de nabijheid van de kist. De gebeden varieren in lengte, en tijdens pauzes worden verversingen en snacks geserveerd. Geen snacks aan de monnikken, die mogen immers na de noen niet eten. De monnikken zeggen hun gebeden op achter een waaier, daarmee symboliserend dat zij zonder aansziens des persoons voor iedereen bidden.
Kleding dient gepast te zijn: bij voorkeur zwart of wit. Ga uit van een donkere broek met wit overhemd en een donkere das als heer zijnde, en evaliquent voor de dames.